Klaprozen voor vrede en de madam er achter

Zoals beloofd een blog over de klaprozen.

Eigenlijk begon voor mij alles met Anita. Anita was iemand die bij mij heel veel bewondering als persoon en als creatieveling naar boven haalde.
Anita had haar man al jaren ervoor verloren en voedde 2 flinke zonen op..., had een eigen atelier waar ze vooral met keramiek bezig was en was gewoon een super mens.
Toen kreeg ze kanker en vocht daar jaren tegen.
Ze bleef niet bij de pakken zitten en zocht naar manieren om iets te doen voor andere mensen.
Zo onstond het project met de grote klaprozen die ten voordele van Apopo verkocht worden. Over dit lees je de meest volledige uitleg op de site zelf.

Ze had een bende goede vrienden die haar steunden, waaronder mijn ouders. Ze werden allemaal betrokken bij het project naar gelang het project groeide.
Ondertussen heeft Anita al enkele jaren geleden de strijd tegen kanker verloren, maar zij blijft bij velen verbonden aan de klaprozen. Dus als ik een klaproos (een echte of een keramieke) zie dan denk ik aan Anita.
Voor mij betekend een klaproos daardoor ook `hoop`.
`Hoop op genezing` voor Anita: Ik weet niet of zijzelf dat ooit zo gezien heeft, maar zij stak haar laatste jaren zoveel energie in `de` klaprozen,...
`Hoop voor een beter bestaan`: daar waar de ratten van apopo ingezet worden tegen landmijnen.

Ondertussen is er ook een project opgestart rond kleine klaproosjes.

Kleine klaprozen voor de Circusschool van Palestina 

http://www.palcircus.ps

Deze circusschool werd mede opgericht door een nicht van Anita.

Je komt de vrijwilligers van de klaprozen overal te lande tegen. Ja ook in Ieper ;o))
Het zijn dat soort mensen die niet alleen een praatje met je maken omdat ze je iets willen verkopen. Ze zijn ook blij met een goede babbel en een vriendelijk woord.